Kimler eski arkadaşlarını özler? 'Psikolojik sorunlarla ortaya çıkan...'

İnsanoğlunun hayatında bazı dönemler var. Lise, üniversite, ilk ebeveynlik yılları, emeklilik bunların hepsinde aileniz dışında etrafınızdaki insanlar değişebilir. Hayatınızın farklı dönemlerinde farklı insanlarla arkadaş olabilir, daha sonra bu insanların büyük bir kısmı ile kopadabilirsiniz.

Peki eski arkadaşlarınızı özlüyor musunuz? Uzmanlara göre; psikolojik sorunları olanlarda nostalji hissi açığa çıkıyor. İnsanlar, üzgün, yalnız, endişeli veya kopmuş hissettikleri zaman hayat onlara anlamsız ve belirsiz geliyor.

Nostalji duygusu üzerine 20 yıldır araştırma yapan Psikolog Clay Routledge, “Covid bizi çok değiştirdi, kim olduğumuzu kaybettik” demekte. Routledge, “Geçmişi anmak bize kim olduğumuzu hatırlatabilir, etrafımızda kimlerin olduğunu, gerçekten ne istediğimizi anlayabiliriz” demekte.

'ORTAK ÖZELLİKLERİ İYİMSER OLMALARI'

Doktor Routledge nostalji hissinin çoğunlukla özgüveni artırdığını belirtiyor. Nostalji hissini sık duyumsayan insanlar iyimser oluyor ve hayatı anlamlandırabiliyorlar. Uzmanlara göre; insanlar en çok ergenlik ve genç yetişkinlik yıllarını özlemle anıyor çünkü bu yıllarda kimliklerini yeni inşa ediyorlar.

Doktora göre; nostalji hissi aynı zamanda eski arkadaşlara da özleme yol açıyor. Bu arkadaşlar bizi ve ailemizi tanıdıkları için onların bizi en iyi anlayacak insanlar olduğunu düşünebiliyoruz.

'El alem ne der!' Başkaları sizi o kadar düşünmüyor💭Yaşam

50 yaşındaki Rebecca Brooks, 20 yıldır görüşmediği bir arkadaşının annesini kaybetmesiyle ilgili paylaştığı bir Facebook gönderisini fark etti. İki arkadaş 20 yıl sonra Zoom’dan tekrar görüştü. Daha sonra birbirlerinin evine gidip gelmeye başladılar. Birbirlerine eski günlüklerini okudular. Şimdi düzenli olarak irtibattalar. Brooks, “Ergenlikte kurduğunuz arkadaşlıklar gibisi yok. Sizi ve ailenizi tanıyorlar, yetişkin arkadaşlarınızın bunu bilmesine imkan yok” diyor.

'KAPALI ÇEVREDE YENİ ARKADAŞ ZOR'

İnsanlar yaşlandıkça yeni arkadaşlıklar kurma konusunda da paslanabiliyor. Özellikle kapalı bir çevrede kurulan ilişkiler varsa, iş için seyahatler veya ofis ortamı dışında yeni arkadaşlıklar kurmak oldukça zor bir hale geliyor.

Stanford Üniversitesi’nden psikolog Laura Carstensen’e göre insanlar ilişki kurarken iki şeye dikkat ediyor: Duygusal yakınlık ve bilgilendiricilik. Yani karşınızdaki insanın size bir şey katmasını, aynı zamanda da duygusal olarak sizi beslemesini istiyorsunuz.

Uzmanlara göre; insanlar dünyadaki vakitlerinin azaldığını düşündükçe, duygusal olarak daha tatminkar arkadaşlıklar kurma peşine düşüyor. Cartensen’in tavsiyelerine göre; eski arkadaşlarınızla kopmak istemiyorsanız onlara ayda bir veya iki ayda bir ulaşın. Eski arkadaşlarınızı özlediğiniz için kendinizi geçmişe saplantı noktasında hissetmeyin, yeni arkadaşlıkları dışlamanıza gerek yok.

Türkiye ve dünyanın gündemi rüyalarımızı nasıl etkiledi?Gündem

ARKADAŞLIĞINIZ NEDEN BİTTİ?

İnsani ilişkiler üzerine çalışan Psikolog Marisa Franco’ya göre; eski bir arkadaşa ulaşmadan önce düşünün. Amacınız ne? Sadece bir selam mı vermek istiyorsunuz yoksa, onun hayatına yeniden kapsamlı bir şekilde girmek mi? Veya arkadaşlığınızın neden bittiğini sorgulamak mı derdiniz? Bu sorulara önden cevap verirseniz yeniden kuracağınız ilişki sağlıklı olabilir.

Eski arkadaşınızla ilişkiniz siz istediğiniz için de bitmiş olabilir. Bu sebepten onlara ulaşırken sebepleri iyi tartmalı. Franco, pandemi zamanında çoğu insan hastalığa yakalandığı için eski arkadaşları tarafından ulaşılıp kontrol edildiğini söylüyor.

Eski bir arkadaşınızla iletişime geçmeseniz bile sosyal medyada bırakacağınız bir yorum bile ilişkinizi bir an olsun sıcaklaştıracaktır.

Eğer eski dostunuzla ile tekrar temas kurmaya istekliyseniz çok ısrarcı olmamakta da fayda var. Birkaç kısa mesaj veya e-mail deneyip, daha sonra ilişkinin nereye gittiğini gözlemek iyi bir fikir olabilir.

Eğer ilişkinin sizin bir hatanız yüzünden bittiğini düşünüyorsanız, özür dilemekten çekinmeyin. Bu yeni ve daha güçlü kurulacak bir arkadaşlığın habercisi olabilir.

Kaynaklar: Wall Street Journal, Psychology Today, New York Times

Kaynak: Web Özel