Ek iş yapanlar | 'Hayatın kontrolü elimizde...'

Herkes kendince hayatın yükünü sırtına almış. Kimisi gündüz çalıştığı ile biriktirdiği parayla bir gelecek hayali kuruyor, kimine ise tek bir işte çalıştığı para yetmediği için ikinci bir iş peşinde. Ek iş yapanlara şöyle bir iyi haberimiz var. Çok yoruluyor olabilirsiniz ama yapılan bilimsel çalışmalara göre ek iş sayesinde gündüz çalıştığınız işlerde daha başarılı oluyorsunuz.

Nasıl mı? Oregon Üniversitesi İşletme Fakültesi’nde doçent olarak görev yapan Hudson Sessions, ek gelir elde etmek için akşamları UBER şoförlüğü yapan arkadaşlarının, gündüz işlerinde daha başarılı olduğunu gözlemledi.

Bunun üzerine konuyu akademik olarak ele almaya karar verdi. Birkaç farklı akademisyen bir araya gelerek ek iş yapan insanlara internet üzerinden anketler göndermeye başladılar. Katılımcılara ek iş yapmaktaki gerekçeleri, ikinci bir işten para kazanıp kazanmadıkları gibi sorular soruldu.

'DAHA GÜÇLÜ HİSSEDİYORLAR'

Sonuçlara göre; ek iş yapan kişilerin ikinci işlerinde daha serbest çalışabildikleri için hayatın kontrolünü daha ellerinde hissettikleri ortaya çıktı. Doçent Doktor Sessions, “İnsanlar ek işlerin ilişki geliştirme ve daha güçlü hissetme gibi faydalarını gördüler ve üstüne para kazandılar” ifadelerini kullanıyor.

Çalışmanın farklı bir dalında mevcut işlerinde 10 yıldır çalışan fakat ek iş de yapan 80 kişi bulundu. Bu 80 kişinin gündüz çalıştığı gruplardaki çalışma arkadaşları da kıyaslama için araştırmaya dahil edildi. Ek iş yapan kişiler ertesi gün işlerine geldi ve çalışma arkadaşlarından onların performansının değerlendirilmesi istendi.

Ek iş yapanlar sabah gündüz işlerine geldiklerinde zihinlerinin akşamki işle meşgul olduğunu kabul etti fakat buna rağmen çalışma arkadaşları performanslarının ortalamanın üzerinde olduğu yönünde oy verdiler.

Çalış Fransa çalış!Dünya

Her ne kadar gece ek iş yapanlar, gündüz çalıştıkları işlerde başarılı olduklarını düşünmeseler de ekip arkadaşları aynı fikirde değil. Her şirket çalışanın ek iş yapmasına izin vermiyor. Hudson Sessions’a göre; günümüz ekonomik koşullarında bu çalışanları kaybetmek anlamına gelecek.

1930 yılıında “Torunlarımız için ekonomik ihtimaller” isimli makalesini yazan ekonomist John Maynard Keynes 21. yüzyıl çalışma hayatındaki en büyük problemlerden birinin tatil zamanı olduğunu söylüyordu. Çünkü o 30’lu yıllarda tatil zamanı diye bir şey yoktu.  

1957 yılına gelindiğinde Erik Barnouw önümüzdeki yıllarda çalışma saatlerinin değil, çalışma saatlerinden arta kalan tatil zamanlarındaki kişiliğimizin bizi tanımlayacağı fikrini ortaya attı.

'MAKİNALAR ÇALIŞMAYI KISALTTI'

Barnouw, “Pek çok işin doğal olarak otomasyona kayması, haftalık çalışma süresini kısalttı bu da pek çok çalışanın tatmin, anlam ve ifade gibi kavramlara yönelmesine sebep oldu” değerlendirmesini yapıyor. Aslında Barnouw makinalar ile birlikte çalışanların daha ‘insan’ gibi çalışmaya başladığını söylüyor.

Dünyada çalışma zamanları genel olarak azalsa da özellikle maddi durumu yerinde olan, üniversite mezunlarının tarihte hiç olmadığı kadar çok çalıştığı ortaya çıktı. Bazı sosyologlar insanların çalışmayı bir ibadet gibi ele aldığını söylüyor. Amerikan toplumundan verilen örnekten hareketle bazılarının güzelliğe, bazılarının ise politik kimliklere tapar gibi inandıkları ifade ediliyor.

Çalıştıkça başarılı olma ve ‘yükselme’ kavramı esasen Amerikan toplumunun beyaz yakalı dünyaya ihraç ettiği bir kavram. ABD’de çalışma süreleri tarihi olarak çok da kısalmıyor. Örneğin 1950-2012 yılları arasında Almanya’da ortalama çalışma süresi yüzde 40 düşerken ABD’de sadece yüzde 10 azalmış.

Yazar Samuel Huntington, “Gelişmiş toplumlara göre ABD’liler daha uzun çalışıyor, daha kısa süre tatil yapıyor, daha az işsizlik maaşı alıyor, emekli maaşları daha düşük” değerlendirmesinde bulunmuştu.

ABD’de 1980 yılında yapılan bir araştırmaya göre; en fazla para kazanan grup olan zengin erkekler orta ve düşük sınıf erkeklerden sadece birkaç saat daha az çalışıyorlardı. 2005 yılına gelindiğinde ise evli erkeklerin yüzde 10’u ABD’de en fazla çalışan meslek grubu oldu.

Kaynaklar: The Wall Street Journal, The Atlantic