Umutlar bitti

Norveç maçının bitiş düdüğüyle birlikte Dünya Kupası için umutlarımız da bitti. Ortada büyük bir fiyasko var. Son 5 maçında sadece Cebelitarık’ı yenen bir Türkiye’de çok şeyin değişmesi lazım. Uluslararası arenada hem kulüp hem de milli takım düzeyinde bu kadar büyük başarısızlıkların yaşanması tesadüf değil. Bu sorunları hoca göndererek çözemeyiz.

Stefan Kuntz’un gelişiyle birlikte kısa sürede büyük bir değişim beklemek hayalcilik olurdu. Ancak ortaya konan ruhsuz ve kötü futbolu da beklemiyorduk. Maça iyi başladık, önde yaptığımız baskı sonrasında kapılan topta Cengiz’in müthiş asistiyle Kerem’in attığı gol sonrasında her şey tersine döndü. Türkiye resmen durdu. Norveç oyuna hükmetmeye başladı. İstediği her şeyi yaptı.

Hocanın kadroyu tanımadığı ortada. Bu da çok normal. Norveç gibi fizikli bir takıma karşı 19 orta yapmışız ve sıfır isabet sağlamışız. Uğurcan Çakır’ın sürekli topu uzun oynaması ve bunun kontra olarak kalemize gelmesi bir tesadüf değil. Caner ve Zeki’nin sürekli aksaması, Hakan’ın etkisizliği, Ozan’ın formsuzluğu…. Say say bitmez. Peki şu haldeki bir Burak nasıl 90 dakika sahada kalır inanılır gibi değil.

Tek silahımız sayılabilecek Cengiz’in oyundan çıkmasına ne demeli? Oyun stratejimiz de oyuncu seçimlerimiz de oyuncu değişikliklerimiz de sınıfta kaldı. Olmuyor… Takım halinde hareket edemeyen bir Türkiye var sahada. Öne geçiyor, duruyor. Hiçbir reaksiyon gösteremiyor.

Bu kadar eksik yakaladığımız bir Norveç’e karşı 3 puan alamıyorsak Dünya Kupası’na gitmeyi de hak etmiyoruz demektir. Dakika 90, Skor 1-1, beraberlik Norveç’e yarayan bir skor ancak bizim kalemizde gol arayan taraf yine onlar. Bu bile maçtan ne kadar koptuğumuzun bir göstergesi. Oynanan futbola aldığımız 1 puan bile iyi sayılır.