Boksör tavşanlar, kabadayı martılar... Hayvanlar hangi noktada kavga etmeye başlıyor?

Son günlerde Türkiye'de hayvanların kameralara takılan kendi aralarındaki kavgaları gündem oldu. Artvin'de fotokapanla yakalanan görüntüde iki yaban tavşanının kıyasıya kavga ettiği görülüyor. Bir başka görüntü de Trabzon'dan. Sokağa inen iki martı birbirlerinin gagalarını kan içinde bırakana kadar kavga ediyor.

'KONTROLSÜZ ŞEHİRLEŞME HAYVAN KAVGALARINI ARTIRIYOR'

Hayvan psikolojisi alanında uzman veteriner hekim Gökhan Durukan, hayvanlar arasındaki kavgaların artan şehirleşme ile birlikte kentlerde daha çok ortaya çıktığını söylüyor. Durukan, "Şehirleşme ile birlikte hayvanların yaşam alanları daralmakta ve birim alana daha fazla hayvan düşmekte ve bu da bu alanlarda fizyolojik tüm ihtiyaçların giderilmesinde hayvanlar arası çatışmayı tetiklemektedir" diyor.

Durukan, hayvanlar arasında çatışmalar yaşandıkça, hayvanlarda da aynı insanlarda olduğu gibi stresin arttığını; bunun da normalin üzerinde olduğunda stres ve kaygı bozukluğu ile ilişkili davranışların daha sık ortaya çıkmasına neden olduğunu söylüyor. Durukan, "Özetle kontrolsüz şehirleşme ve yaşam alanlarının ekolojik olarak bozulması uzun vadede hem tür içi hem de tür dışı çatışmaları arttırır." diyor.

KİMİ YİYECEK, KİMİ ÇİFTLEŞMEK, KİMİ YAVRUSUNU KORUMAK İÇİN...

Veteriner Hekim Gökhan Durukan, "Hayvanların stresli durumlara kaçarak, donarak, saldırarak ya da telaşlanarak tepki vermesi normaldir." diyerek hayvanların kendi tür içinde ya da tür dışı diğer canlılarla kavga ve çatışmalarının kaynak kısıtlılığında (yemek, su bulma güçlüğü) artmakta olduğunu söylüyor.

Durukan, başlıca kavga nedenleri olarak kaynakların kısıtlı olması, gıda, su, konfor alanları, çiftleşme gibi fizyolojik ihtiyaçların giderildiği durumlar olarak sıralıyor.

Oxford Üniversitesi'nden Christine Langhoff imzasıyla yayınlanan "Why do animals fight? When do they avoid it?" isimli makalede hayvanlar aleminde çatışmanın yaygın olduğu çoğu durumda, "Hayvanlar arasındaki çatışma, karşı karşıya gelince çözülür ve gerçek kavgadan kaçınılır" diyor. Ancak Langhoff "Bazıları rakibin ölümüyle sonuçlanan birçok kavga örneği de vardır" diye ekliyor.

Langhoff kimi durumda hayvanların yiyeceklerini paylaşmama veya çiftleşebilmek için birbirileriyle kavga ettiklerini söylüyor. Langhoff, hayvan çatışmalarının bölgelerle ilgili olduğunu söyleyerek şöyle diyor: "ABD ve Meksika'daki Sonoran Çölü'nde bot sineği erkekleri, bir sırtın tepesinde sadece çiftleşme için kullanılan bitişik bölgeleri savunur, rakipleri kovalar."

Langdof, Afrika'daki dokuma karıncalarının yuvalarını korumak için davetsiz misafirleri öldürdüklerini söylerken, deniz kuşları arasında yiyecek hırsızlığı için kavgaların oldukça yaygın olduğunu ifade ediyor.

'HER MEMELİNİN FARKLI KAVGA TEKNİĞİ VAR'

Uzmanlar memelilerin sınırlı enerjilerini kavga ve anlaşmazlıklarda kullanmak istemediklerini, bu nedenle birlikte yaşayan hayvanların sorunsuz bir şekilde yaşayabilmeleri için aralarındaki saldırganlık seviyesinin sınırlı olduğunu ifade ediyor.

Buna karşın memeliler de sık sık kavga ederken savaşma isteklerini göstermek için farklı teknikler kullanıyorlar. Bazıları, örneğin yukarıda bahsedilen fareler, yukarı doğru çıkarak, sırtlarındaki kılları uzatarak kendilerini daha büyük gösteriyor. Tavşanlar ise iki ayaklarının üzerinde biri yere düşene kadar boks yapıyor. 

Tilkiler dişlerini göstererek kavgaya istekli olduklarını belli ederken geyik ve diğer tırnaklı hayvanlar, tıpkı bir boğanın yaptığı gibi yere toynaklarını sürterek rakibine kavga sinyali veriyor. Genellikle saldırganlıklarını göstermek için çığlık atma, tıslama ve uluma gibi gürültüyü kullanmak oldukça yaygın. Bu tekniklerin kullanılması hayvanların birbirlerinin güçlerini değerlendirmelerini sağlıyor. 

Uzmanlar hayvanlar arasındaki bazı kavgaların sadece oyun amacı ile yapıldığını da ekliyor. Oyun dövüşü her tür hayvan arasında meydana geliyor ve karşılıklı oyun ısırıkları ve zarar vermeyen çizikler içeriyor. Oyunlar sayesinde hayvanlar hayatta kalmayı, avlanmayı ve kavga etmeyi öğreniyor.  

Ek kaynaklar: North American Nature, Oxford University, Discovery Channel

Kaynak: Web Özel