İlhan İrem'in vefatının ardından sanat dünyası yasa boğuldu: "Sen hiç sensiz kalmadın ki"

NÜKHET DURU

 Canım arkadaşım, gençlik arkadaşım, gençliğim hatta… Üzüntümü anlatmaya yetmiyor kelimelerim… Çok sevdiği bir dostu kaybettiğinde, sonsuz bir yalnızlık hissi içinde buluyor insan kendini. Hemen anılara sığınmaya çalışıyorsun, ruhunu oradan sağaltmak istiyorsun ama olmuyor, telaşla geçen yıllar içinde ayrı düşülen hayatların pişmanlığı beliriyor içinde, ‘Ah niye son 3-4 senede daha çok görüşmedik’, ‘En son Mayıs'ta mı konuşmuştuk’ filan, böyle şeyler geçerken zihninden sen korkunç ve çaresiz bir özlemle kalakalıyorsun. İlhan, canım, arkadaşım, seni çok seviyorum, huzurla uyu biz müziğinle sevinir, üzülür, duygulanır ve avunurken… Ölümsüzlük zaten bu değilse nedir?