Arjantin için kupayı kazanmak, neden sadece 'kupayı kazanmak' değil?

Arjantin tepeden tırnağa bir futbol ülkesi. Latin Amerika’nın en gelişmiş ülkesi olması beklenirken yıllardır, yolsuzluk, enflasyon ve politik çalkantılarla sallanan ülkede hayat durdu. Herkes Pazar günü Fransa ile oynanacak finali bekliyor. Maradona artık bu dünyada değil. Messi ise tüm varlığı ile sahada. Arjantinli 5 gol 3 asistlik performansı ile göz dolduruyor. Messi bir gol daha atarsa Dünya Kupası tarihindeki en golcü ilk 5 futbolcu arasına girmeye hak kazanacak.

Arjantin’de yıllık enflasyon aylardır azalma emaresi bile göstermedi. 2000’li yılların başında halkın marketleri yağmaladığı görüntüler hafızalarda tazeliğini koruyor. Ülkede kasım ayı enflasyonu yıllık yüzde 88 seviyesinde gerçekleşti. Arjantin'de son 10 yılda enflasyon tek haneye inmedi. Halkın yüzde 40’ı yoksulluk seviyesinde yaşıyor.

Ülkenin çalışma bakanı Kelly Olmos, Dünya Kupası öncesinde enflasyonla savaşın kupadan daha elzem olduğunu aktarmıştı. Bakan, “Enflasyon ile sürekli olarak savaşmalıyız ancak bir ay mücadele etmezsek çok bir şey de değişmez” ifadelerini kullanmıştı.

'KATAR'A GİTMEYİ HAYAL EDEMİYORLARDI'

Bakan Arjantin toplumunun biraz yüzünün gülmeye ihtiyacı oluğunu ekleyerek ülkesinin kupayı kazanmasını istediğini de sözlerine eklemişti. Ülkede yaşayan pek çok vatandaş Katar’a gidip turnuvayı izlemenin hayalini dahi kuramıyor. Bu sebeple takıma destek amacı ile devlet Doha’ya taraftar taşıdı ve bu tribünlerde bir hayli güçlü şekilde hissediliyor.

38 yaşında, hastanede çalışan Lucrecia Presdiger isimli Arjantinli, “İnsanlar sorunların farkındalar. Pek çok insanın eğlenceye ihtiyacı var ve bunu yaşıyorlar. Kupa yüzünden sorunları unutmadılar onları aptal sanmayın” demekte. Arjantin vatandaşı tasarımcı Tony Molfese ise kupayı kazanma ihtimalinin insanların yüzünü bir an bile güldürecek olmasının önemli olduğunu aktarıyor. Yazar Ariel Scher ise “Futbol faturaları ödemez” diyerek kupayı pek de önemsemediğini belirtiyor.

Enflasyon Arjantin’in tek problemi değil. Merkez Bankası’nın döviz rezevleri de kritik seviyede. Ülke uzun yıllardır sağlam bir siyasi iktidar da arıyor. Arjantin son yıllarda tam dokuz kez dış borçlarını ödeyemedi.

1816'DAN 1983'E KADAR DEMOKRASİYE GEÇİLEMEDİ

Arjantin 1816’da İspanya’dan bağımsızlığını aldığı 1983 yılına kadar demokrasiye geçmedi. Arjantin siyasetine yıllarca, adını üç kez üst üste Devlet Başkanı seçilen Juan Peron’dan alan Peronizm ideolojisi yön verdi. Bu ideolojinin merkezinde yoksul ve mavi yaka çalışanların refahı yer alıyor. Peron dönemini baskıların ve hapislerin dönemi olarak ananlar da var.

Ülke siyasetinde iki partili bir düzen olduğunu söylemek mümkün. İlki Peronist Parti olarak bilinen Adil Parti. Diğeri Frente de Todos (Herkes için önde). 1983’ten bu yana ülkede yaşanan sivilleşme dalgası sebebiyle Arjantin Latin Amerika’nın en demokratik ülkesi olarak anılıyor. Yine de ülkede siyasi skandallar eksik olmuyor. Devlet yetkililerinin ve bazı imtiyazlı sınıfların Covid-19 aşısına halktan çok daha önce ulaştığının ortaya çıkması eski Devlet Başkanı Kirchner’in yolsuzluk davasında yargılanması sıradan gelişmeler arasında. Ülke son yıllarda yolsuzluk davalarına oldukça aşina. Ancak yapılan bir araştırmaya göre 1996-2006 yılları arasında savcıların hazırladığı yolsuzluk soruşturmalarının yüzde 92’si daha mahkeme safhasına bile geçmedi.

STRATEJİK MADENLERİ LİTYUM

Arjantin son yıllarda elektrikli otomobillerin şarjlarının sürdürülebilir olması için hayati önemde olan lityum madeni konusunda öne çıkıyor. Dünyanın önde gelen otomotiv firmaları Arjantin’in lityum madenlerine talip. Latin Amerika bu tür doğal kaynaklar konusunda zengin bir ülke ancak her ülkenin bu madeni çıkaracak teknik bilgisi yok. Ford ve BMW, Arjantin'den lityum tedarik ediyor. Arjantin'de 2031 yılına kadar 19 lityum madeni olması bekleniyor.

Kaynaklar: AFP, Wall Street Journal, CFR, Insight Crime Haberglobal.com.tr

Kaynak: Web Özel